Susan Irmak Şiirleri - Şair Susan Irmak

Sadece sessizlik,
İçimde derin ve uçsuz bucaksız
Bir karanlık,karadelik misali
Yolları koşup geldiğim heyecan
Yok ki artık içimde
Bitti, tükendi son satırlarda mürekkebim

Enkazda kaldı bedenim
Üzerimde tonlarca yük.
Kalkamıyorum, kıpırdıyamıyorum.
Olan sarsıntı o kadar büyük ki
O derece derine atmış ki benliğimi,
Acı çekmenin hangi dilde tercümesi varsa

Umut bir sendrom mudur
Yoksa bir hastalık mı?
Cabalayip hala gucum var mi
Yoksa cekilmeli miyim bir kenara..
Bakmali miyim oylesine kilimi kipirdatmadan
Ne yapacagimi bilemeden duruyorum...

Açıklama kısmını boş bırakıyorum
Hiçbir kelime bulamadığımdan
Gözlerimin içinde bütün hikaye
Ama anlatamıyorum
Kayıda giren sözler anlatabiliyor mudur
Yoksa sadece bir sembol müdür

Kurtulmak istiyorum.
Bu yara kanıyor içimde hiç durmadan
Konuşamıyorum, beceremiyorum kelimeleri bir araya getirmeyi
Ben olgunlaşmamış saf temiz
Bu dünya bana büyük geliyor
Aradığım masumiyet

Sessizce agladigim bir gecenin sabaha karsi
Kim anlayabilir beni
Ciglik atamiyorum ki
Sadece olanlari izlerken,
Bir sonraki gunun korkusu ile
Gece yarilari uyaniyor bedenim.

Bu gece karanlığı dinliyorum
Karanlık sabahın olmasına çok var diyor
Aslında karanlık ve ben artık iki candan dost
İrkilmeden sarılıyorum
Sen ne istiyorsun demiyor
Niye istiyorsun demiyor

Ucsuz bucaksız deniz
Oturacağım karşında
Ağlayacağım biliyorum
Yalvaracağım huzura kavuşmak için
Çektiğim acının içinde kavrulacağım

Hep virgüller,üç noktalar vardı
Ünlemler, tırnak işaretleri
Parentezler açtım durdum
Ekleyip durdum üstüste
Sonsuz bildim, ilk günkü gibi herşeyi
Ama artık görüyorum ki

Bu filmin konusu,
Kara mizah değildi ki ilkbaşlarda
Senaryo mutlu son değil miydi?
Kim izlemek isterki bir melodramı?
Başrolleri değiştirmeli
Jön adam gibi adam olmalı, Aktris de kadın gibi kadın.