Şuşamız Şiiri - Sevinc Arzulu

Necə də özləyirdik sənin hər bir qarışını,
Həsrətin vüsal ilə dostluğunu, barışını.
Bizim şanlı ordumuz çalıbdır zəfər marşını,
Yenə də günəş doğub, sökülübdür dan, Şuşamız.

Gələcəyə inanıb mərd qalatək dayanmışdı,
Gecəni tənha yatıb səhər bizsiz oyanmışdı,
Yamyaşıl otları da al-qırmızı boyanmışdı,
Bir zamanlar necə də ağlayırdı qan, Şuşamız.

Erməni faşistinin evini ordumuz yıxdı,
Bulağından su içib, gülünü sinəmə sıxdım.
Neçə illərdən sonra görüşünə gəlib çıxdım,
Axır ki azad oldun yağılardan, can Şuşamız.

Doğrusun söyləyiblər:Qoç döyüşünə qoç gərək,
Eh, hanı ermənidə bizimki tək vuran ürək?
Yenə Cıdır düzünü seyrə çıxaq, çiçək dərək,
Günəş tək qəlbimizdə əbədilik yan, Şuşamız.

Yenə də yayılacaq uzaqlara şöhrət-şanın,
Şənliklər bürüyəcək, toy olacaq hər bir anın.
Ruhları şad olubdur Üzeyirin, Natəvanın,
Necə də gülümsəyir mavi göydən Xan, Şuşamız.