Susamayışımdan Şiiri - Burçin Çelik

Bizli cümlelerin sonuna yaklaştığımız o yolun yürek kenarından yazıyorum bunları sana
yolun bende açtığın yara kadar açık
solun hiç bir çiçeğe hayat veremeyecek kadar kara olsun

sahip çıkamadığın birine hesap da soramadığın her günün cinneti sarsın bedenini
sen çok iyi biliyordun bu kahreden kalemimin nedenini
seni bu kadar sevmiş olmasaydım bunca şiirde ödeyemezdin katilim olmanın bedelini
her satırında astım o gerçekten sevmenin
ne demek olduğunu bilmeyen yüreğini

Seninle olan her şeyi yaktım bu gece ellilik bir chivas la
Anılar baş edilecek gibi değildi böyle her saniye bin yasla
Evimin en güzel köşesi olan can alıcı omuzlarını düşündüm de
beni attığın bu dipsiz manzaralı kuyudan izlerim, lütfen ona daha aklı yerinde olan bir başı yasla.

Nasip değilmiş ile başlayan bir çok cümle sığınak olacaktır şimdi sana
Gözlerinden akanı şimdi yaş sanıyorsun kalbimin pompalanmayan birikmiş kanı oysa
sen benden sonra yaşayacağın şeye hayat diyeceksin
Bir diri bedeni toprağı gelişine bıraktığın mezar azabı aslında

Şimdi milimlerce uzakta başka tende arayacaksın huzuru
Yalnız bilmeni isterim ki yalanlar uyuyacak koynunda, unutma bunu
ben başka kalbi kendime değdirtmem bak bu sevdamın en güzel kanunu

şu bir gerçek ki
kafamın içinde binden fazla insanın sesini duyuyorum
gök gürültüsünü ninni gibi dinliyorum
çünkü karanlıklar içi kararmış insanlara zarar veremez biliyorum
karanlıklar sadece
onca siyahın içinde hâlâ beyaz hayaller kurabilenlere zarar verir
sana en hayalsiz karanlıklarda benim sesimi susturamamanı diliyorum

Burçin Çelik