Susamak SONSUZLUĞA Şiiri - Mustafa Yaralı

Garip geldim şu cihana,
Dönüşüm de garip ola.
Akkor idim aşktan yana,
Sönüşüm de garip ola.

Gönlümdeki aşkı sevdâ,
O kendiyle kendi peydâ.
Çok ağlattı güzel mevlâ,
Gülüşüm de garip ola.

Azrail’le tanışırken,
Bu fâniden savuşurken.
Can canana kavuşurken,
Ölüşüm de garip ola.

Can testimi yere vuram,
Cesedimi elsiz yuyam.
Cenazeme kendim kıyam,
Duruşum da garip ola.

Eşim dostum bilmeyeler,
Zahmetime girmeyeler.
Ardım sıra gelmeyeler,
Gidişim de garip ola.

Göz yaşını döke döke,
Cenazemi kuşlar çeke.
Mezarıma çöke çöke,
İnişim de garip ola.

Hece taşım bomboş kalsın,
Adımızı, adsız ansın.
Son gölgemi ebed alsın,
Güneşim de garip ola.

Hep yaralı yaşamışım,
Varı yoğu boşamışım.
Sonsuzluğa susamışım,
İçişim de garip ola.

18.04.2000