Susalya(Üç) Şiiri - Hayrettin Taylan

öksüz kavuşmalarımdan kayıtsız sular akar sana
nil kısalır rüyalarımdan sana benler akar
doyurgan arzuları resetlerken rast gelişlere gelmeyim
içimdeki piramitler ninnisiz uyanır bezişim senken
mumyalarımdan mumlar yapar yalnızlığım
hazanların etken meclisinde ruhsuzluğun flörtünde akışım
suskuların susamış hazlarında beni çaldılar
varsıl huylarımın mumyası erimiyor sensizlik heykelim hala aynı
alımsız bir gidişin kafiyelerini bulan son mısraydım
sulara rediflendim suçlara akitlendim
heceler beni kabul etmiyor anlam kasvi bana
sulu sepken saflıkların erimiş ermiş haliyim
likitlerimin erişken erklerinde damla damladır özleme kavım
yakılmış sözlerin levhalarını beni isimliyor
istendik bir salyanın salnamesinde çok yaşayan güzelim var
eritken günlerin seherindeki yelim
öznesiz sabahların ilk doğan haliyim
karmakarışık üstelik istanbuldaki pazartesi gibiyim
geceyi bekleyen bir ruhun eşdeğeri değil eşitsiz özlemlerim
gelmek
işte gelmeye gelmek sorunu
ve her aşk mutlaka kendi kırmızısını bulur bir gün.
mutlağın mutlu haritasında sen gittin bu gercek
özlerimizi biz özleriz, biz bekleriz gün batımlarında sıcacık bir gülüşü ve öykü demindedir saatler
roman demindedir yeniden bana dönüşünün son tümcesi
Gecenin gongunu vurmamıştır daha kanbur
şiir adındadır yeniden benden gidişinin imge yürüyüşü
gongunu vuran cığlığın sesiyim çok sesliliğin eşkeniyim
uzun hava çalan nefretimin son titaniği tetikte
benzersiz kaçışların kaf dağında tutuldum aşkına
isyanın işsiz gecesinde işim çıktı acil gidiyorum senden
kanıtsız ifritler ekledi senden sonralar
kaf dağımda kafka okuyan anka kuşları severler ve seni seveler iltica ettiler bana
tutku demokrasisinde yine aykırı sesler hecelendin
hata yapma nöbetimden kaçan kaşarlı şeytan abdest alıyor...
steplerimi sevmeyen son leyla'nın kış türkülerinde erimedi buzulum
ısmarlama bir kutup getirdi bana
norveç sahilindeyim hani güneş batmadan sabah olma halindeyim...
sen sahilindeyim hani anlatılmazın yeniden yaşanma anındayım