Susadım Sabaha Şiiri - Erdal İrfan

yine Ren nehri,
hasretliklerimi kabartıp
yüreğime nakış nakış
özlem işledi

gün oldu yazın ortasında
karlar yağdı yüreğime.
gün oldu kış ortasında
bahar olup çiçekler açtı.
bir sen bitmedin gecelerimde
birde hasretin
bir sen değişmedin çiçeğim
bir sen hep bende kaldın
bal dudaklarınla...

ikinci baharı aştı
bitmeyen baharı yaşıyorum
sen dolu dolu yüreğimde
sen ılgıt ılgıt esiyorsun
ve ben sana hasret gecelerimde
sabahlara susuyorum.
sabahrarımda hasret
gecelerimde hasret
ama aklımda hep sen varsın.
sana susuyorum, sabahlara susuyorum...

bu yürek!
sana ulaşamayacaksa eğer,
bir çöplükte bulunup,
sokak kedilerine bir gecelik ziyafet olsun.

bu yürek!
sabahlara / sana susamayacaksa bal dudaklım
pili bitmiş saat gibi,
biran önce dursun.

bu yürek!
bir gün senin ellerinden tutup
Kadıköy sahilinde
Kartal'a kadar uzanan sahil boyu
yürüyemeyecekse eğer
etmesin kalabalık dünyamıza...

bu yürek!
sana olan aşkını,
şiirlere yetirecekse eğer
yazan elleri yazmasın,
okuyan gözleri görmesin.

bu yürek!
olacaksa sensiz,
Ren nehrinin kenarında bal dudaklım
sahile vuran bir gemi gibi
tam orta yerinden yarılsın...

bu yürek!
sensiz olacaksa,
Laci'den bir şarap ödünç alıp
Akdeniz'de asya tarafından
falezlerden aşağıya
tepe üstü bırakılsın...

(Ren Nehri coşkuları -1-)

Kral Sergin Köln