Susacaklar Şiiri - Yahya Garip

Ölüm kokmalı toprak, bazen umut
Dünyanın eylemidir, nefsini avut
Gün yarı yarıya gezer, ruhunu uyut
Titremeden ibaret ölüm, sonrası ebedi sükut

Yeşil gelir kara toprağın özünden
Su ister ışık ister, rahmeti sahibinden
Dökülür bereketi, ebedi cennetinden
Sökülür başak, sunulur afiyete hicretinden

Şükür ile hamd arası, zenginliği görmek
Ezan ile sala arası, beden de esir düşmek
Lazım ola cehennem de üşümek
Daha zoru, suallere sessiz boyun düşmek

Şefaate sığınmak, şahadete sarılmak
Bir beden, bir nefis, bir ruh
Bu dünyada ve öteki dünyada
Topraktan çıkan yeşil gibi
Hasattan kopan sarı gibi
Fırında pişecek aş, ekmek gibi
Benliğimiz bize, biz kaderimize
boyun eğmek en evvelinden secdelere
Razı olmak, rıza bulmak sofraya hicret ile

İşte ölüm kokarken topraklar
Umut savurmalı izin almış yapraklar
İslam ile Muhammed'e kavuşacaklar
Cevapları ikrar gibi, mağruru susacaklar.