Sus ve Git Şiiri - Hayrettin Taylan

Supsusun mavzerler dolu can uçmalarımda
paslanmaz sancılar akrebin döşünde yellerime yeis
serdim suskularımı
Sus ve git
bebekleşen nemrutu düşün
Seni acılara atan gece ateşleri hazırlıyorum sanki
Elinde tutmuş İbrahim kurban edileceksin aşka
Oysa kurban ben,ateş ben
yokluğuna küçülüyorum senin için
yokluğun hüznüme mezar yazısı
mumyalanmış s evginle ömür sağdım yanılgılarımı
ağır bastı yaralanışın
sızının sözle öz arasındaki resim sergisinde kaldım
bağrına nakışladığın İstanbul sevdanı
bilenmemiş iki kör bıçağın keskin arzulu gecelerinde kestim
içimizin dehlizlerinde Kızıldeniz uzar gider
sen musa’nın kızı ben hala peşinde olan aşk firavunu
avuç avuç amaçlar doldurdum denizine
ben almadı kaderin ve ruh ederin
şiir oldum, acı oldum, ayrılığa dair ne varsa oldum
damla damla sızdım denizine
su arası suç arası sular akıyordu
gözyaşı pınarının suyunu gördüm
beni yıkadım yaralarımdan
git ve sus
benim için bu sayfa kapandı...
içimde hiçbir şey kalmadı...
terk ediliş destanını özetledin
bir aşk dervişi ne anlar destandan
desti izdivacından terki zindanına gitmek de kader
koordinatsız, yitirilmiş bir özlemin kelebek düğünündeyim
bir kelebeğin göz bebeğinde sen gelişimin bebeği
sen sonsuzluğuma kanat çırpan çarpılma
sen demin imbiği üşüdüğü anların paydasında
sen üşüyor idelerime.
Dilenmişin dil sancısında angılarım zülfü yare dokunur
güzelliğinin yakomozlarında ay susar ,
sus demelerine
gece küser ,nurlar dolanır cemaline
aşk bilenir bitimsiz betimsiz eceline
içimdeki yaralara pervanelerin perilenir
kilit üstüne kilit vurulmuş sen renkli kalbimde
adını yazıyor umut duvarlarıma utkun Ankalar
tutulmuşum suretlerinde
aşkın son suresi iner melek haline
amin der kalakalışlar
tutku iman gelir ben dinsiz de sensiz de yaşamam
aşkına söz geçirememiş en son kafir kılma beni
gel biraz surundan üfle oflarını sararak
gel biraz gül
gül ve şuur berraklı denizimde her şeyi aşarak
sus ve git demelerden demo yapma
gel yüreğinin yarım asrı burada sana kadim