Sus Var Dudaklarımda Şiiri - Tahir Azman

Hala savaşın orta yerindeyim, senin ülkende...
Ne kayıp yaşadım içimde, ne de zafere yürüdüm...
Ellerim kulaklarımı tıkamış meydandan yükselen çığlıklarına!
Dudaklarıma kırmızı mum basılmış, Mühürlü...
SUS VAR DUDAKLARIMDA...!
Yapraklarım bir açıyor, bir kapanıyor...
Gülücük ve hüzün elbebek...
İkliminde gözlerim gözlerinde kalmış, izliyorum, alnındaki cizgini;
O, çizginde, batan güneşin kızıllığında, kan damlıyor yüreğime...
Nöbet, neöbet ateş veriyor bedenime;
Hüzünün ateşi bu...
Ve eritiyor dağlarımı bir, bir...
Her hüzünlü bir bakışında, omuzlarımdan düşüyor, dallarım...
Geçensenin ölü baharını tutuyorum Koynumda;
Bırakıyorum senin suyuna, bir baharı birde...birde....onu boşverde.
Gurbet bakıyorum göz altından...
Mahallende gedavet estim bunca zaman...
Terasındaki, begonyalarını kıpırdatanda bendim...