Sus'uyorum! Şiiri - İsmail Gln

Nikotin kokusu sinmiş ciğerlerimin
Gücü yetmiyor karşında durmaya
Ağzım burnum is, duman
Sensizliğe ayırdığım ağıtlar da
Terk ediyorlar dudaklarımı
Hiçbir şeyin tahammülü kalmamış
Kendimden geriye soluk bir ömür,
Ve ömür boyu taşımak zorunda olduğum bir ayrılık var artık…

Susuyorum…
Ana rahminden henüz çıkmış bir bebeğin,
Çığlıkları kadar tiz susuyorum hemde.
Öyle bir susuyorum ki,
Bir bir yanağımdan damlıyor yıllardır biriktirdiklerim
Yastığımın bir dili olsa da konuşsa,
Sana sakladığım denizlerin tek şahidi.
Her gece seni aldattığım
Ve her sabah uyandığımda hayata yeniden başladığım…
Hiçbir şey vazgeçilmez değildir elbet,
Ah benim gözümün bebeği
Uğruna vazgeçmek cümlesini ağzıma alamadığım
Ben her gün kana kana sus’arken sana,
Sen kimlere sattın, bakir haykırışlarını…

Bu yağmurlar ıslatmıyor artık beni
Yazdığın bu hikayedeki ahmak olduğum içindi belki
Kalemi elinden bi alabilseydim
Benimde susacak birkaç kelimem olacaktı
Her ne kadar sağır da kalsan bakışlarıma
İhanet anındaki bir tokat gibi çarpacaktım yüzüne
İnme gibi inecektim,
Sonra gözünün içine bakıp
S*ktir olup gidecektim hayatından.
Terk ettiğim ilk aşk olacaktın.
Ve ömrümü ömrüne serdiğim son aşk…

Gücüm yetmedi, sustum…
Çünkü ben en çok susarken güçlü görünüyorum
Ne zaman ağzımı açacak olsam,
Sana ait bir şeyler damlıyor gözlerimden
Dizlerimin bağını çözüyorsun bilmeden
Ne zaman yüzüme baksan,
Azrail kapıma dayanıyor
Ve sen gidiyorsun beni ölümün koynuna bırakıp
Son sözüm olmasın diye gitme diyemiyorum
Bu yüzden böyle olur olmaz susuyorum işte
Son nefesime Seni seviyorum’lar biriktirirken
Sen koynuma ölüm’ü sokup
Sensizliğe boğuyorsun son sözlerimi…

Bu defa ben gidiyorum sevdiğim…
Ve yine susuyorum kendi kendi kendime
Bekaretini başkasında bozduğun cümlelerini, sende sus artık
Çünkü bundan böyle ne söylesen,
Arkamdan konuşmuş olacaksın.
Beklide yıllardır ilk defa sırtımı okşayacak nefesin
Ve belki de son defa,
Teninden tenime bir şeyler düşecek
Ne yazık arkamda kalacak hepsi,
Gitme desen bile kar etmez sevdiğim,
Ölüm avuçlarına düşmüşken,
Hayatı yüzüne ne kadar sürebilir ki insan…

Oysaki konuşsan duyardım. Biliyor musun?

Ömrüme biraz sus,
Titreyen yanlarından sev biraz.
Sakladığın sır’larına sür yüzümü
Beni de gizle isimsizliğine
Nicedir sakladığın gülüşlerini yüzüme vur hadi
Acıtmaz nasılsa içimi
Nasılsa en yaralı yanımdan vurmadın mı beni
Gittin,
Üşüyorum
Çünkü denizlere döktün yangınlarımı
Ve şimdi bütün insanlardan korkuyorum
Tebrikler vicdan arsızı yarim
Nasılda hakkını veriyorsun terk edişlerin…

Giderken dönüş biletini bırakma arkanda
Başara bileceksen eğer adam gibi git benden
Gözlerim her daldığında, aklıma gelmeyecek gibi
Öyle bir git ki benden,
Kelimeler bile utansın kal demeye.
Git artık,
Gücün yetecekse eğer,
İnancına layık bir ölüm biç bu aşk’a
Aklımda ne varsa, içinde ne kaldıysa
Kendi ellerinle ateşe ver mürekkep ainlerini,
Bütün kapıları kapatarak arkanda
Bütün cehennem kapılarını açarak bana
Hadi git artık,
İçi kara bakışı yara yarim
Kalsan da yanımda,
Leş gibi ayrılık kokuyorsun nasılsa….

Beni öldürmekten değil,
Ben yokken, kendini kaybetmekten korktun hep
Dirimin faydası yoktu yarım kalmışlığına
Oysaki hep benim şiirlerimin öznesi olmuştun,
Hep başka şairlerle tamamlamaya çalışsan da eksikliğini
Beni öldürmekten değil,
Senden vazgeçmemden korktun hep
Adın gibi ezberindeydi
Kimse ben gibi sevemezdi,
Ve kimse benim kadar dayanamazdı
Bunca ayrılığa…