Yine akşam oldu.
Gözlerime yine bir ışık demeti,
Yanıyor zaman,
Kirpiklerimde alevler,
Tutamadığım damlalar süzülüyor dudak istikametimde.
Dudaklarım kuru, kapalı, sessiz bir süredir.
Ve damla ellerime düşüyor,
Sonrasında bende kalan tek fotoğrafına,
Üzerimize yağıyor sağanak sağanak..
Ve yine sen her şeyi arkamda bırakabileceğim tek sığınak.
Bugün günlerden hiç,
Benim adım yok.
Sen yok.
Biz.. yazıp yazıp siliyor kalemim.
Şehir uzak. koşamıyorum
Güçsüzüm. üşüyorum sadece.
Elveda.
Söyleyen ben, dinlemeyen gözlerin.
Meydan okurcasına sarılansa dudakların.
Kirli siyah yalanlar besledim herkese.
Kinli sahte yalanlar.
Gerçek..
Gerçek ne sevgili?
ben affet. ben.. yine yapamadım.
Koştum geldim kapına.
Tek bir şey söyleyip dö...
Seni Seviyorum.
Bırakma beni.
Kayıt Tarihi : 6.3.2012 21:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!