Sus(uş) ma Şiiri - İsmail Akdağ

''''''fırtınalar kopuyor içimde,
coşkun ırmak oluyor hasretin,
çağlıyor enginlere.
alabora oluyor herşey
tüm bildiklerimi unutturuyor susuşun,
hüküm giyiyor sevdam
tanık sıfatıyla,
kelimeler celladım oluyor,
susuşun intiharım…
Hıçkırıklar düğümleniyor boğazıma,
tanığımdır mülteci gözyaşlarım,
kimsesiz, vatansız...
Vurgun yemiş sol yanım,
Tel örgülere asılı kalan hüzün yoldaşım,
sözcükler tutsak dilinde,
susuşun intiharım…
Ruhum sana emanet,
gözlerinde rehin bıraktım gözbebeklerimi,
ey benim hüzün yoldaşım,
mapusluğumdur sevdan,
voltadayım
her adımda sen,
ürkek, telaşlı...
her şafakta doğan sen,
Adını kazıdım ranzama,
ucu paslı sapsız bir bıçakla,
kan kırmızısı
bir de resmini çizdim,
karakalem, yanıbaşımda
sensizliğin orta yerinde
ince bir sızı
alabildiğine bir boşluk
ve anlamsızlık
bedenin kutsal mabedimdir,
susuşun intiharım...