Sus pus olmuş bülbüller

Seyrüsefer eyledim, gönül penceresinden,
Soframıza düş çıktı, zaman tenceresinden.

Yolu şaşırmayalım, doğru gidelim diye,
Haritalar çizilmiş, çok zaman öncesinden.

Kara gün dostlarımız, unuturlar mı bizi,
Halletmişler önceden, çok bilmişler her işi.

Gerek var mı demeye? bilmem gördüklerimi.
Ben gene de sayayım, size bildiklerimi.

Sus pus olmuş bülbüller, gülistansa tarumar,
Kargalar hep pür neşe, baykuşlarsa dört köşe.

Tilkiler çoban olmuş, horoz sürülerine,
Kart horozlar talipler, cennet hurilerine.

Moda olmuş açılım, açılan açılana,
Teğetler pek revaçta, geçilen geçilene.

Çözülüyor sorunlar, sırayla tıkır, tıkır,
Kaynıyor kazanımız, hamdolsun fıkır, fıkır.

Arada bir gürleyip, yırtılıyor avazlar,
Emir tekrarı yapıp, veriliyor cevazlar.

Hemen çabuk söylesin, yoksa kimin gemisi,
Eskisiyle gezmeyin, size de var yenisi.

Varsa beş yüz bin peşin, zaten hazırdır işin,
Yürü ya kulum demiş, sen yinede bir düşün.

Analar ağlamasın, sarılıp kaynaşsınlar,
Tez halaylar kurulsun, kol kola oynaşsınlar.

Olur mu hiç bu çağda, ‘’evlât’’ kuyruk davası,
Var mı şimdi bunları, sürdürmenin manâsı.

Dahil olsun sürece, dağda düzde kim varsa,
Alsın herkes payını, dağıtılırken parsa.

Tam elimi uzatıp, bende isterim derken,
Allahü Ekber dedi, sabah ezanı şükren.

Şerefim der ahvâl bu, uyandım bu rüyadan,
Bu nasıl bir rüyadır, geçilmiyor riyadan.

16 / 08 / 2009