Sahte kurgular içinde dönüp duruyoruz.Bizim için hazırlandılar.Hep hür irademizi aleyhimize kullandılar.İçimizde onlara anlamalar kattık, isimler verdik dilimize dolandılar.
Bizde bizi simgeleyen bu karşı konulmaz hayallerden birazda sahtelikten ibaret değildi hayat.
Sahtenin birde aslı, gerçeği vardı.
O hep kaçtığımız sorgulamaktan korktuğumuz rollerdi,
bizi biz yapan; oturmuş yada hala oturmamış ama bir karakterdi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
