Sus Mevsimi Şiirleri –İnsan Olsaydın

İnsanların gözyaşları,
Gören
Hiç tanımayan göze de gaz bombası gelir.
Feryatlar,
Depremlerce sarsar,titretir.
Sitemler,
Hoş gelmez muhatabına belki,
Çünkü,
Sevenin beklentilerinin dilidir.
….
Ah! Bir seven varmış ‘’biz’’dediğimiz sevdada,
‘’Sen’’ yokmuş.
Gelmediğin benden ‘git’demek
Şizofrenik on bir yıl sundu aynama.
Aynamda kalıntılarım,
Kançanağı gözlerim,
Kısılmış sesim,
Kusulmuş sitemlerim.
….
Yıllarca yanımdaki ‘sen’değilmiş meğer.
Ya fotoğraflar,
Ya yazıların.
Kirpiklerim tutuşuyor, ses kaydında kayarken
Kayıplığım.
Bedenim…
Tekim…
Bir kısır döngüydü hayallerim.
Sanrılarım.
Geliyordun,çok seviyordun.
Ben ağlıyordum gidişine,
Sen!
Sen duymuyordun
Görmüyordun.
Feryatlarım sana varamıyor,
Beni sarsıyordu.
Sitemlerim gözyaşlarımın bentleriydi,
Sen hep yıkıyordun.
Halüsünasyonlarım halis muhlis sendin.
Ya da sen sen değildin?
Yorgunluğumun bastonuna tutunup,
Sanal alemindeki pozlarına yas’landım,
Yaş’landım.
Ve dinlendim…
Hangisiydin?
Orda insansan, bende neydin?
....
İnsan olsaydın/
Yıllardır dökülen yaşlarımın –bitmesin diye
Darasını bağışlardın.
İnsan olsaydın/
Feryatlarımdan azıcık sarsılır-düşmesin diye
Duvar koyardın.
İnsan olsaydın/
Sitemlerimden yanışımı okur-ölmesin diye
Yok olurdun.
İnsan olsaydın/
Sevdamın yıllarının hatrına-kalan ömrünü yaşasın diye
Bavulumu kapıya koyardın.
İnsan olsaydın/
Ah!
İnsan olsaydın.
29,12,2013/sus mevsimi