Susmak bazen daha çok çözümsüzlüklerin olmaktan öteye gitmeyen sessizlik…sustukca çok düşünüyor insan yarası daha çok kanıyor içerde derinden..oysa belki konuşsa anlatabilse beklide büyümeyecek yara..sökülmeyecek yamalar…azalacak kanamalar..ama olmuyor bazen istesekte …diller lal yürek kırgın sessizliğin verdiği acıyla daha uzakta bir yerlerde kendi içinde sessizce kanıyor …bakar bakar alışırsın.ama yara öyle değildir etinden bir parçadır,nezaman sussan daha çok acır.....susmak bazen çözümden öte yamaları söküyor…kucağımda susturup büyütüp öldürdüğüm sevgi. Yaraları artık ne merhem nede yama tutmuyor…..ve susmak… uzun uzun upuzun susmak…………..karçiçeği...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
