Sus'ma Ey Ömrüm Şiiri - Hazan Sıla

alma bedduasını kırık dökük sözlerimin
bitirip tüketme ümitlerimi
yorma sana yazılan kelimelerimi

dinle sesini yüreğimin
hicrana batır tüm sözcüklerimi
kırma daha fazla kırık dökük cümlerin ahengini
bin parçaya bölme ümitlerimi

ey ömrümm
sendeki sevda inan hor
bendeki özlem yangın yeri
dök içini kelimelere ey yüreğim
salıver hislerini şimdi pervasızca
kanat çırpan kuşların kanatlarıyla
gökyüzünde salınsın umutların

yıkasın hüzünlerini kelamların
as nemli umutlarını gökyüzüne
kurutsun yağmur bulutları
sağanak sağnak başlar birazdan
sana yazdığım şiirlerin nağmeleri
sığın yüreğinin kuytusuna
ve dinle yüreğimin yangınını

ve ben
sessiz sedasız yaşıyorken hüzünlerimi
İçine sığmadığım bir kentin çıkmaz sokaklarında
yüreğim üşüyor ruhumu sessizlik sarınca
nefesim kesiliyor nefes alamıyorum
yüreğimin, şehrinden
kendimi sürgün ediyorum bilinmez diyarlara

ey ömrümm
dokunma dokunma kanatma kanatma
sessizce kanayan yaralarımı
bak,
ellerim üşüyor buz tutuyor bedenim
elemlerin üzerine perdelenirken akşam
yüreğimde içten içe kanayan yaralar

dudaklarımda bir fısıltı sen yoksun
yitip gidiyorum bu ıssız şehirde
eksiliyorum ipi kopmuş bir gün gibi
artık sen yoksun satırlarımda

ve ben kör kuyularda
sana geç kalmışlığımı vurmaktayım
beni bekleyen dört duvar yalnızlığımla
gayri sen yoksun gözyaşlarımda
kırık aynalarda, ve cebime sakladığım hatıralarda
işte yine,
yağmur hafiften çiseliyor SEN/siz bu şehre
kapıda dibi tutmuş bir gece bekliyor beni
yüreğimde içten ice kanayan bir yara
içine sığmadığım bu köhne şehirde.
tükenip gidiyorum
yitirilmiş hayellerin peşinden
hep hüzün kokuyor gözyaşlarım
bilmiyorum yeter mi ki kırık ve dökük kelimelerim

SUS'ma demiyorum ey ömrüm.
sus artık sus sus sus.