Sus Ma Şiiri - Şafaknur Yalçın

Odam,masam ve ben
Kahvem,sigaram ve kalemim
Yokluğunun yalnızlığındayım.
Yanan bir yürekle sensizliğin doruğunda üşüyorum
Aldığım nefes,verdiğim soluk
Acıtıyor bedenimi,sızlatıyor ruhumu.
İçimdeki şairin, seni özlemiş yine
Sana, bir tek sana yazmak
sana,okumak istiyor saklı şiirlerini.
Siyahın en ortasındayım
Dışarıda buz gibi bir hava kapımı zorluyor
Bense rüzgârların şarkısını dinliyorum
Bak!
Sensizlik çığı düştü yine üstüme
Çıkılmaz,kaçılmaz biliyorum…
Tir tir titriyorum,
Hani donmadan bir rüyaya dalar ya insan
İşte öyle bir şey sanki şu an içinde bulunduğum an
Hayallerim ceplerimde,gözlerin gözlerimde,
Umutlarım yerlerde
ve
Renkleri solmuş bir hayatın içinde kaybolup gidiyorum.
Yazıklar olsun:
Özlemi yudum yudum içemeyenlere
Çileyi nefes nefes çekemeyenlere
Gülde dikeni sevemeyenlere
Delice sevildiğini bilemeyenlere…
Ve selâm olsun
Vefasız,sevgisiz buz tutmuş yüreklere…
Hadi, sus/ma konuş!
Son kez olsun bir şeyler söyle bana
İçinden geçenleri koyver aksın.
Sendeki beni,
Senin cümlelerinde görmek istiyorum
Kelimelerinin zirvesinden düşerek ölmek istiyorum
Ne olur sus/ma…