Sus Konuşma Güzelim Şiiri - İsmail Yiğit

Sus konuşma güzelim.
Sesini biri duyar kendinden geçiverir.
Bir başkası sözünle yaramı deşiverir.
Ağaçtan nefesinle bir yaprak düşüverir.

Sus konuşma güzelim.
Dileği çoktur her gün peşinden koş edenin.
Elbette bol olmalı bir mahremin, özelin.
Boyunca sırrı olur bu denli çok güzelin.

Sus konuşma güzelim,
Bakarsın ki sırrımız dilinden kaçıverir.
Dost bildiğin kimseler ortaya saçıverir.
Olmayacak bir yerde ağzını açıverir.