...Sus Konuşma... Şiiri - Hatice Katran

Sil gözyaşlarını, bu hüsran niye
Ağlamak yakışır mı hiç er kişiye
Neler yaşadın dön bak geriye
Seninle varım dedim ya, sona ermeğe

Ne zaman kazandık ki sen ve ben
Hayat gülmedi bize, bilmem neden
Zorlasak da, bir şey gelmez elden
Yaşamak büyük geldi bize bir beden

Her azap üstüme üstüme geliyor
Ölmek kolay, yaşamak ayrı zor
Çektiğim acıyı, bir de bana sor
Çile yapıştı yakama, bırakmıyor

Böyle yaşamak ıstırap verse de
Felek tokadını hep bize vursa da
Kader bize acımasız olsa da
Dayan yüreğim alışırsın buna da

Yaralarım sızlar oldu kederden
Yaşamayı bilemedik bilmem neden
Herkes çalıyor bir başka telden
Yüreğim ıslandı gözden akan selden

Sen bendesin, tenimde canımda
Gelmesen bile, rüyamda, yanıbaşımda
Nefesin dudaklarımda, gözümde kaşımda
Aldığım solukta, suyumda, aşımda

Sus sus artık, konuşmayalım
Yoruldum, dünyayla yarışmayalım
Ne olacaksa olsun da canım
Dertlerle artık boğuşmayalım.