Sus kimseler duymasın Şiiri - Özgür Mutlu

Sus kimseler duymasın,
Yokluğunu duymasın.
Işığın söndüğünü,
Kaybolan yılların pişmanlığını.

Sus kimseler duymasın,
Bir hançer misali saplı sinemde.
Geceler şahit, bitmez elemimde,
Ne kuşlar öter, ne çiçekler açar.

Sus kimseler duymasın,
Sensiz bu diyar, ruhumu hep yakar.
Feryadım duyulmaz, kimse bilmesin,
Sırlarım benimle gitsin, gizlensin.

Sus kimseler duymasın,
Bu derin acıyı, bu sessizliği.
Kaybolan ümitler, sönen her ışık,
Suskunluğun feryadı bu, kimse anlamasın.