Sus Gönül Şiiri - Meçhul Fani

Bazen, güne ayrılıkla başlar insan,
Vedan eksik kalır,
Son kez bakamazsın yüzüne,
O yüreğini sevdiğin insanın.
Dayanmak yürek ister çünkü.

Gidersin başın önde, umudunu bırakıp geride,
Tekrar içime çeksem o kokuyu dersin,
Ama nafile.
Attığın her adım, karlı dağ gibi önünde,
Zoraki kalp sürgününe yol aldın işte.

Çaren yok,
Sus gönül, dayanabildiğin kadar,
Yak içini, kül olana kadar,
Kendini meçhul kıl bu diyarda,
Ta ki, yok olana kadar.

(Eylül 2014)