Sus Dinle ve Bak Şiiri - Harun Tolga Peker

Sus..
İki dudağının arasına çakılmış bir lisanım ben,
Lisanslı bir acı,
Yansımasını kaybetmiş bir gölge oyunuyum,
Gülme...

Dinle...
Ellerimi tutan bir hava boşluğu var,
Genzimi yakan bir oksijen topluluğu,
Fotoğrafların var dekolteli bir hava da çekilmiş,
Baktıkça çıplaklaşıyor gözlerim,
Ağladıkça yaşlanıyorum,
Ve yaslanıyorum bir yasın siyahına,
Gülme...

Paslanıyorum...
Ve istifa ediyorum ben bu şehirden,
İftihar et bıraktığın unutulmuşlukla,
İstifade edeceğim hiçbir cümlem yok sana,
Bilirsin ki,
İntihar en çok yağmurlu havaya yakışır,
Ağlama...

Bak...
Sen şakağıma dayanmış bir tabanca kadar masumsun,
Sen hayatımda dinlediğim en güzel parçasın,
Hayatımda izlediğim en güzel filmsin,
Sen hayatımda gördüğüm en güzel ölüm şeklisin,
Bak;
Yağmur yağıyor
Ve mazgallardan düşüyor cep harçlıklarım
Ve kalbimden bir damar kopuyor,
Ve sen biliyorsun;
İntihar bu şehirde
Bu havada en çok bana yakışıyor...

Harun Tolga Peker