Sus Dilim Şiiri - Aslı Demirel

Kim dinleyecek suskunluğumu
Mavilerin en seslilerini toplayışlarımın
Sahibi yok mu

Işıltılarla arka manzarayı görene kadardı şaşkınlık
Vurguna tutulmuş bayram sonraları sessizliğiyle
İçinde çığlıkların kavrulduğu avuç dolusu yıldıza
Yerini unutturmak doğru mu
Habersiz ışığın kayıp mı oldu... aydınlatamam karanlığı

Bir anda olur hep
Değişmeye niyetli düzenin gelişi
Yine devrilecek üstüme bu devran... bilirim
Bakışların şımarıklığına ayak uyduran çocuk
Sözden çıkmayan usluluğundan eser kalmadı... deli miyim

Unutulmalara kapılır kuyu
İnci yansımasına adanınca can
İpler sarkıtırım körlüğüne
gözüm yüksekte değil derinde
Ve yine ıslanır ellerim değer en istenmeze
Gelinen yere dönmek yakıcı... yaldızlar yalan olmak zorunda mı

Bir ümit bir huzur bir mutluluk kırıntısını
Bir de yeşilin tüm tonlarını sakladım gözbebeğime
Sahibine dönmek arzusu parıldar orta yerinde

Birgün bu hazan sarısına
Eladan sıyrılmalar unutturulur da
Geç kalmamalara edilen duaları var mı ki duyan

Üzgünüm

Yine isyankarım tövbeler dolusu
Yakası açılmamış küfürlere dolandı bedenim

Sus dilim sus
İçin de dışın da ışıldasın
Kıyılardaki izbe yansımaların yalan ışığının inadına
Suskunluğunun sohbetleriyle tanıştır bilmezleri
Elbet sevilecek içinin sevinçleri
Bahar renkli kanatlar açılacak günlerinde
Satacaksın karalanmış geceleri...

(21 06 2007)