*** Sus (Deneme) *** Şiiri - Necip Küçük

Git gide, uzaklaştım Afşar’ımdan… Git gide, bibiden, dayıdan, neneden, emmiden, emmi kızından oğlundan ve sevdiklerimden uzaklaştım… Git gide daha da uzaklaşarak kat kat ediyorum ardımda bıraktığım ayrılığın yolunu… Git gide, anamın babamın, ebemin dedemin, eş ve dostların kabirlerini daha az bayramdan bayrama ziyaret eder oldum… Git gide, kalpten uzaklaşan… Git gide de elden düşme anılarım kalıyor siyah beyaz resimlerde… Git gide, onca geçen yılımın ömrü yüzleşmelere dönüşüyor neden neden ayrıldık diye hayıflanırken, siyah beyaz hatırladığım geçmişi, geride kalmış sessizliğinin bir kaç cümlelik bir hikayesi mi olacaktı? …

Söyleme sus nolur…. Sen bari söyleme… Git gide, bende özledim bende, demekten, özleyip mısralara dökmekten yazmaktan başka, bir şey gelmiyor elimizden..

Artık yüzümüzde tesadüfi karşılaşmaların tebessümü olabiliyor öyle değil mi? Hal bu ki bu tesadüfi karşılaşmamızın sevdiklerimizin düğünleri ve iç geçiren cenazeleri kalkıyor beyhude… Sevinmemiz veya üzülmemiz gerekirken tesadüflü karşılaşmalara ÇOK SEVİNİR OLMUŞUZ öyle değil mi? Daha da güzel günlerde olması gerekirken kavuşmalar..Yılda bir iki defa birbirine kavuşup kucaklaşmaların sarılmaların bir adı da gurbette yalnız olduğumuz değil mi? Lafa gelince ağzımdan düşürmediğimiz ve gurbette bir adım öteye gidemeyen akraba ve eş dostlarımızı unutmuşluğunun sancısı ve ziyaretlerde hal hatır sormada geç kalmışlığın cümlelerini söylüyorum…

Ne yazık ki gökyüzü karanlık artık, geç kalınmış sahte gülücüklerin gürültülerin yasına bürünmüşüz edasındayız öyle değil mi? bir akrabamız bir eş ve dostumuz ziyaretimize gelse de hasret gidersek diye düşünmek yerine, ekonomik ve geçinme derdine düşen dostlar aman yine mi diye hayıflanmakta hiç de haksız sayılmazlar öyle değil mi?

Ne olursa olsun akraba eş ve dostsuz olunmuyor, aralarında bir aşk, bir sevgi olmalı artık …
Biliyorum, çok iyimsersin diye düşünüyorsunuz, sessizliğe sarf edilen yalancı bedellerinde, hiç bir cümle erken doğamaz artık ve sen bana anlatabilecek misin katılaşmış bir yüreğin aynada verdiği yansımayı…. Yarın da sana dönük karanlıkların ardından, buruşuk yüzlü birinin gülümseyerek eşini dostunu hiç bilmedin diyerek korkulara tuzak kuracağını…Sen dilediğin kadar akrabaları eş ve dostlarını hatta siyah beyaz resimlerini yak, hatıraları sil ve yırt at…. İstersen….

Ama unutma ki, git gide, dostu seveni olmayan kendi başına kalmış bir ölüyle güzelsin sen artık…Hal bu ki, birilerinin yanında o kadar iyi o kadar insancıl o kadar sevecen bir insan olarak biliniyordun ki öyle değil mi? Benim yanımda da ay tanrıcasına benzettiğim sen, bundan böyle bedeninle, yarım bir cümle kadar uzak aramızdaki mesafe ilk harfleri ayrılık morguna yatırılan birisin artık….

Git gide artıyor bilirim, senin de benim gibi Afşar’a eş ve dostlarına karşı olan sevdan karmakarışık dağınık iç çekişlerin ayrılıp gidememişliğin cinnetleri var içinde…

Söyleme sus nolur… Özlediğini söyleme.. İçim burkuluyor…

Biraz SUS! ..
Necip’e sana ona buna sırtını dönmüş gibi “AFŞAR” Ben mi? sen mi, o mu unuttu sanıyorsun “AFŞARIM” seni …

Kader yüzünden kaybettik biz sendeki tüm hayalleri “AFŞAR” Gurbette sensiz biz kendi hayatımızın kahramanı ve kurbanı olduk geçim derdine düşerek bizden uzaklaştırdık “AFŞAR” seni….

İçimizde öldürerek ölümlü ruhların morarmış dudaklarına kurduk tuzaklarımızı, senden ayrılışların ve gidişlerin birbirine yapışmış sayfalarından çevirerek tekrar içimize yerleştirmek istiyoruz “AFŞAR” seni... Eş ve dostların, birbirinden ve Afşar'dan ayrılığı bir dip not olarak düşüldüğü gündür bu gün “AFŞAR”

…. ŞİMDİ SÖYLEYELİM VE SUSALIM….
Dağıyla Taşıyla… Bağıyla Bostanıyla…. Dud Dedesiyle Garip Dedesiyle… Anasıyla Babasıyla… Dedesiyle Ebesiyle… Kızıyla Kızanıyla….Soğuk günlerde içimi ısıtan. hayallerle masallarla yanımıza alarak harf harf içimizde gezen özlemlerle bekleyişlerle…

Birimiz gidendik, diğerimiz kalan..
Birbirimizi terk ettik…

En iyi günlerde buluşmak dileğiyle “AFŞAR”

Biz susalım artık, bir ruhun kavuşma sıcaklığına girmişken yaşananlar ve yaşadıklarımız…

Sevgiyle kalın, hoşça kalın..

Necip KÜÇÜK (2009)