Sus Dedin Ya! Şiiri - Safinaz Ocakcı

SUS DEDİN YA!

Bana sus dedin ya, göğsüme kör bir bıçak saplandı
Acısını hissettim, ağlayamadım! ..
Sus dedin ya, gittim bütün aynaları kırdım
Kırıklara yüzümü sakladım! ..

Sus dedin ya, bütün yeşil dağları yıkıldı
Yıkılara hüzün ektim
Bir ihtimal seninle boğulacağımız deniz,
Bir nefeste kurudu! ..
Bütün denizlerin mavisi hüzün rengi oldu..

Bana sus dedin ya;
Ne yıldızlar göz kırpıyor, ne ay gülümsüyor
Gökyüzü sustu, sonbahar yağıyor…
Bahçemdeki nergis, gül, lale, sümbül,
Hanımeli, yasemin artık kokmuyor, sustular! ..

Sus dedin ya, birden bu şehrin neşesi kaçtı
Üzerine gözyaşı yağmaya başladı
Sinemaların, tiyatroların kapıları kapandı
Ben yıldızımı kaybettim…

Sen bana sus dedin ya;
Gün her sabah doğarken yarın doğar mı?
Güzel hikâyeler yaratabilir mi hayallerim?
Ve şiirler yazabilir mi elimdeki kalem?
Ve de şimdi bana esen hüzün rüzgârları
Bir gün bende diner, içime hapsettiğim
O deli dolu çocuğu özgür bırakır mı?

Sus dedin ya;
Ben sana değil, bütün dünyaya
Sesimi son sesine kadar kıstım
……………………….sustum! ..