Sus Çünkü Süs Şiiri - Bülent Böceci

Derdime şiirler yazıyorum.
Düşündüğüm gün,
Düştüğüm günün ertesindeydi
Ve sen güldün.
Sus!
Sürekli mırıldanmalarına razı oldumdu.
Sessizliğin “süs” olmadığını öğrenmeliydin,
Çünkü süslerini gizlemekle emrolunmuştuk.

Eski aşklar vardı hayatımızda
Bir sonbaharı hatırlatırcasına iniltiler!
Onlar kainata alışamayıp şeyhine feryat ederdi ki
Ben kainatı sen sanıp süs oldum.

Anamın dili olmadı hiç,
Hiç mantıklı gelmedi bu yüzden diller.
Sadece süs bildirildiği bu yüzdendi sessizliğin.
Çünkü hiçbir lisanda süse aykırılanamadım.

Gözlerin vardı, gözlerimizdi.
Görmesek de bıdır bıdır ederdi bilirdim.
Bu yüzden hep “Sus!” diye haykırasım gelirdi.
Neden mi?
Sesinin süsü sessizlikti, gözlerin ise bir kitap.
Bu yüzden:
Sus Çünkü Süs!