Süs Çiçeği Şiiri - Zeynep Yoldaş

Kendimi büyük bir heyecanla alınmış, pencere önüne yeri bile ayrılmış ve sonrasında sadece süs olarak kalmış bir çiçek gibi hissediyorum.
Bazen evin içinde geziyor, gökyüzünü seyrediyorum.
Öyle çıkıyorum gün yüzüne kurumaya yüz tutmamak için.
O pencere kenarında üzerimden yıllar geçtiğini biliyorum ama saate bakıyorum bir dakikalık bile ilerleme yok.
Ve sen yapraklarımı koparıp defterin arasına koyuyorsun.
Sonra o defteri rafa kaldırıyorsun.
Yaptığın bu destursuz ihtilalin sebebidir dökülüşüm.
Acılar doğuruyor yapraklarım ölümden hallice bir keder gibi.
Keşke bir bardağa koysaydın beni.
Su içtiğin bir bardağa mesela.