Sus bilmesin tanrı Şiiri - Hasan Odabaşı

bir tutam ölüm rengi mazeret serp
gözlerimde titreyen buz yeşili sevinçlere

göğünde salınan masmavi ümide ...

sensiz çıplak bu kasabanın
dar patikaları çamurlu yolları bense yorgun pejmürde

gecenin koynunda karanlığın öldürdüğü münzeviyim...

bir damla göz yaşı serp ölü yıkayıcısı
kalabalık yalnızlığıma parmak uçlarınla dokunmadan

şimdi yüreğimi hiçliğimle vurdun
sapır sapır ölüm düşerken gözlerimin mahşere bakan yamacından...

illegal bir haykırış şimdi suslarım
masmavi sevinçleri derdest edilmiş militan çığlıklarım

sus kesildi...

mavzere sürdüğüm gerilla kılıklı iki damla göz yaşı
çıplak ateş kokar gece dokununca ölüm rengi serpilmiş tene...

bende ne çok çoğalmışsın
bu ne çok sen...

hadi sustur
gözlerinin derinindeki o deli sevinçleri

bandır acılarımı gamzelerinin çukurundaki gülüşlere
susturdum gözlerimi de...

seni dilediğim aminsiz dualarımı avuçlarımdan çalan hırsıza
acıyorum...

hissetmesin yorgun yüreğim
ellerinin sıcağının avuçlarımdan usulca çekildiğini öldüğümü bilmesin...

bilmesin
selasız duasız hicretimin farkında değil en deli yanım...

sus bilmesin tanrı sabiler gibi diri diri toprağa gömüldüğümü ...

Hasan ODABAŞI