Sus ağrım sus! Şiiri - Mustafa Doğan 2

ağrım sus!

Küskün bir yaraydı ömrüme musallat
Çocukluğumdan kalma
Elleri ayakları nasır
Biraz alıngan biraz küskün
Yaşım kadar eski
Kırdı kabuğunu boy attı filiz verdi
Dikişsiz sızılarım
Yemin olsun susacaktı
Dili durmadı bilinç altımın

Her düşündüğümde ısırığı büyüyen
Kiri çıkmayan bir gömlek yakası
Bulutsuz yağmur sağanağı
Sıkıştırır tepeden tırnağa
Ya sonra…

Tanır beni asuman titreyen dudaklarımdan
Bilir gözyaşlarıma sardığım kini
Ben hiç sevinemedim ki
Töre miydi örf müydü bağrından iten?
Şefkatine vurduğun kilit üstüne
Sus ağrım sus!

Gece salına salına çöker üstüme
Yarım tutunmaya çalışır inadına
Yarım imdadıma yetişmez
Suçu sana yüklemek vardı ya
Senden kalanıma yetmiyor gücüm
Sen adına isyan diyorsun
Ben tüyü bitmemiş hakkım

Yanaşır birazdan urlu ruhuma
Ele avuca sığmayan avuntu
Zılgıt çalar kurumuş saçlarımı okşayan elin
Ne olur pişmanım deme
İşte o zaman daha çok kızıyorum
Kapına bıraktığım bir çocuk eline

Uyur belki de gün gelir
Bunca sene yanan bağrım
Sen ne güzel dostsun
Susuzluğuma konan ağrım