Sus a mak Şiiri - İrfan Ünübol

Susuyorum, susuyorsun, susuyoruz,
Gözlerimiz konuşuyor,
Gözlerimiz pınar, göz yaşlarımız sel,
Çorak dudaklarımız, susuyoruz.
Bülbüller şakıyor bağlarda,
Biz iki dut yemiş bülbül,
Susuyoruz.

Susuyoruz,
Dudaklar suya hasret,
Sanki kırk yıl yağmur görmemiş toprağı çölün,
Susuyoruz,
Bakışlar ürkek, sesimiz titrek,
Suskunluğumuza saklanıyoruz.
Susuyoruz.

Beklenmedik bir anda,
Seni bulunca karşımda,
Tüm bedenim titriyor,
Bir idam mangasından çıkan,
Bin kurşun saplanıyor yüreğime.
Dilim dolaşıyor,
Susuyorum.

Apansız beni görsen karşında,
Ürperiyorsun, biliyorum,
Bakışların donuyor,
Özgürlüğe hasret kuşlar misali,
Çırpınıyorsun görüyorum,
Elin ayağın dolaşıyor,
Susuyorsun.

Gönlümüzü dağlıyor özlem ateşi,
Dilimiz damağımız kuruyor,
İçimiz yanıyor, susuyoruz,
Ne inkar var içimizde, ne isyan,
Alem muhabbete, aşka kanıyor,
Dudaklar suya hasret, dillerde köz,
Su-suyoruz, sus-uyoruz.