Sus... Şiiri - Fatih Özkonyalı

Sus, sustukça sesin yayılacak göğe,
Kus perçinlerini içinden,
Kaçsın özünden hicran âlemi,
Çalkalansın buğulu bakışın dünyası.
Hayatta mahpus çözdüğün düğüm,
Konuş maveraya çıktığın gün.
Ve senin cenazendedir düğün.

Dar çizgiler çevresi sur,
Yakar bir haykırışın...Sus.

Sen kurşun gömlekli adam,
Sen dualarımın müdavimi
Otursun içinde hiddetin sus pus,
Vur yüzüne kahpe duygunun,
Açılsın sinesinde hasret yarası.
Gökten şimşek şimşek düşen ses,
Çın çın çınlasın kulağında,
Düşsün kamçılı adamın maskesi,
Cemali aksidir aynadaki gerçeğin.

Aydınlıkta aranırken kusur,
Sen karanlıkla dol, toprak ol...Sus.

Ve dinle baharın zemherisini,
Gül nazına kurban olur,
Es geç ağlayışını içli içli.
Rüyamın perisi rüyama kabus,
Adam olmazmış bu sevda.!
Güya bu güneşin kefeni biçili,
Kimdedir o zaman daralan çember?
Ya kimde yolumdan her gün geçen er?

Beynimde her hecenin noktası ur,
Sen titrek sesinden kaç...Sus.

Bir çam ol asırlık sabrınla,
Çatlat tohumu, çığ ol.
Dağ ol ardında güneş batan,
Sukut lehçesini bağrına basan
Sus aşina olmasın dilin,
Anlarken hırçın sevdanı herkes,
Çarmıha ger dili sus.
Ulusun çakallar bu sessiz sedaya,
Olsun bastırır sesi sus;
Açıl mavi deryalar ülkesine
Madem sus diyorsa yüreğin..Sus.

Kalsın sabrın altında dilin mahsur,
Salim susuzluğu suskunluğun....Sus