Sus Şiiri - İsmail Durmuş Kingir

Hiç hesapta yokken, aşk yoluna çıktıkta,
Gecenin bir saatinde kör kaldık
Ellerimiz solgun, bedenimiz hissiz.
Dokunsak da tanıyamıyoruz etrafımızı.
Dikenler batarken parmaklarımıza
Kan ile ter birbirine karışıyor.
Ayıbını çiğnediğimiz topraklar konuşmuyor.
Susmalıyız,
Susmalıyız ki; sessizlik olmalı...
Etrafta yabancılar var.
Anlatılanlara göre huzurluyuz da,
Hatta kağıt üzerinde mutluyuz
Sus;
Kimse duymasın,
Çünkü, içten değildir hiçbir içtenlik… "İ.D.K"