Sus! Şiiri - Melek Mıdıkoğlu

Zincirlere sarınır, dönemem her gece
Sen beni anlar,
Sen beni dinlermisin?

Odalar karanlık, bir ışık bir yürek
Sensizim boşlukta karardın
Göremem

Yağmurun sesine, sesine gel de
Bir kere yüzümü
Yüzümü siliver

Onlar güldüler, elimden çektiler
Sevdiğim ırakta
Yol vermediler

Sus sus
Amaçsız konuşma
Sus sus
Beni yanıltma

Gel demiştim, gelemezmiydin
Gözlerini bir an
Bir an'da çektin

Yıllara yıl ek, çizgilerine de
Korkarım tek servet
Yok senin elinde

Sus sus
Amaçsız konuşma
Sus sus
Beni yanıltma