Sus Şiiri - Mehmet Çoban

Yapabilseydim
Yeteneklerimi artırmak isterdim

En çok istediğim
Kötülükten, rezillikten iyilik çıkarmak

Hâlbuki gördüğüm
İyilikten maraz çıkarmak

Gün kendimi kardırmayı bırakma günü
Öyle ticari falan değil, kazancı kurtarmaz günü
Spot reklamları yok
Allı pullu hediyelerde almak da yok

Bildiklerimin bir işe yaramadığını anladığım gün
Olmuştu zamandan, aklım, kalbim, hayallerim sürgün

Yarına nasıl bakarım?
Bugünü nasıl bırakırım?
Biliyorum, açmazdayım,
Açmazlar benden kaynaklanmıyor
Egemen yaşam anlayışı açmazları doğuruyor

Bende dâhil hep birlikte, açmazlardan mutluluk çıkarıyoruz
Olumsuzluklar istediği kadar çok olsun, bir çıkış buluyoruz

Başarı büyük
Sorunlar yük

Cımbızla aranan iyilikler arasında bir müddet dolaştım
Aklımı, kalbimi, hayallerimi, yaşamımı iyiliklere alıştırdım
Yamalı bohçaydı sanki hayatım
Alacalı bulacalı, her anı kendi rengiyle
Övünür durur ortaya çıkarabildiği iyiliğiyle

“İyilik, dokunmayan yılana övgü
Geri kalan ne varsa hepsine sövgü”

Zamanın albenisi bu
Çıkara endeksli tabu

İnsan olmak için yorulmak gerekiyor
Aklı, kalbi, bedeni yormak gerekiyor
Bütün bilgileri yoğurmak gerekiyor
Yeniden bilgi doğurmak gerekiyor

Hazır bilgi statik, dayatma
Dinden, felsefeden, ideolojiden, tarihten, düzenden dogma
İnsanı susturan yasa

Türkçe çok ilginç geliyor bana
Bazı kelimeler var, anlamları büyük anlayana

“SUS” mesela

Baştan oku sondan oku aynı
Okuyamıyor insan farklı

Çoğu zaman delirmişin aklına hayranım
Kendini akıllı sayanlardan uzağım

Akıllı “SUS” da sınırlandırır usunu
Anlayamaz düzenin karanlık pusunu

Susturulamaz delirmişin aklı
Uyuşturarak durdururlar aklını

Uyuşmuşla, kendini susturan farklı

Aklı evvelden, aklı sona doğru koşuyorum
Garip, susarken susturuluyorum

29.06.2012 - İzmir