Sus Şiiri - Kenan Işlak

bir yazgının alnıma vurulan son sarkıntılarıydı bu
zorla çıkarılan yasalar gibi uyuyordum
bir yandaş misali
elalem gibi... bizde uyuyorduk

her yerde koyupda seni dudaklarıma
yakamıyordum örnein,
içini bir defa
özgür iradenin sus işaretiydim adeta
ve sonra,
varla yok arasında
geçime boğdurdular asıl olan beni
nerdeyse seni bile unutturacaklardı
farketmeseydim dudağının kenarındaki beni...