Çöllerden devşirdiğin tüm sözler,
Aslına döner
Kum gibi dağılabilirdi ağzında.
Kendi ellerinle koparır dilini
Özgürlük çığlığında sustururdun düşünceleri.
Ama yazı bu; mümkün değil
Çekip almazsın ölümü,
İmlerin gölgesinden.
Satırların kurban ettiği, hep
O ilk çocuk değil misin sen?
Bizi bir hiç uğruna harcıyor
Zaman ki; bütün
Parçaların ölmesidir topyekûn.
Susmaz tarihi
Kavgası bitmez,
Kaçışın hazzına düşkün düşüncenin.
Gardiyanı sen, tutsağı sen
Ve sılası zincirlerinken
Susmuyorsa, dilin
Evin değildir senin.
Sus!
Kayıt Tarihi : 6.9.2011 23:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
