Sus Şiiri - Gürsel Pal

Kıvırcık Ali yaşamdan ölüme
Sus.
Gecenin karanlığında sis,
Hayat olabildiğince pis,
Herkesi almış bir hırs.
Sen sus.
Geçmiş ne kadar beyazsa,
Bu gün o kadar siyah.
Yarın ise kap kara,
Yolculuklar hep yalanlara.
Umudumuz olmayacak artık yarınlara.
Susun,
Susunuz.
Bütün aldanışlıklara,
Bütün yalanlara,
Rabbinin yolundan çıkanlara,
Allahsızlara,
Vicdansızlara,
Riyakarlara.
Sizi aldatanlara,
Dolandıranlara,
Evinizi yıkanlara,
Temelinden çalanlara.
Namussuzlara,
Hırsızlara,
Sapkınlıklara,
Susunuz.
Ve sustunuz,
Öylesine alıştırdılar ki bizi,
Bağıracağımıza,
Çağıracağımıza,
Durmadan yutkunup durdunuz.
Artık eskisi gibi değil hiçbir şey,
Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
Siyah beyaz Türk filmlerinde ki masumiyet,
Bakmaya bile utandığınız sevgiliniz,
Bakkal Ali efendiniz artık yok.
Siz bu savaşı zaten siyah beyaz televizyonda
Dallas’ı izlemeye başladığınızda kaybettiniz.
Amerikan şalvarını spor olarak giydiniz.
Pizza, chicken, hamburger yediniz.
1970’lerde tutmaya korktuğunuz elleri
2000’lerde sokaklarda dudaklarından öptünüz.
Artık Ne Ayhan Işık kaldı,
Ne Adile Naşit.
Nede Hulusi Kentmen.
Tek tek doğrular kayboldu zihinlerimizden,
Bu zamanda zaten bir şey anlaşılmıyor sevgilerden.
Hakkınız var aslında,
Hepimizi kör ettiler.
Sağır ve dilsiz.
Üç maymun heykeli gibiyiz.
Bu kadar çok yanlışın içinde
Hala kaldıysa bir şey içimizde temiz
Geçmişin anılarındandır,
Kirlenirken her şey bu kadar çabuk
Temizliğimiz saflığımızdandır.
Susunuz.
Konuşmayınız.
Susmaya da devam ediniz.
Bir kez daha, bir daha kirlenmek için
İçimizde ki bütün güzelliklerimiz.
Aydınlığı isterken delicesine,
Karanlıklarda kaldık sanki bilircesine.
Bir yola girdik artık dönülmemecesine,
Sığınacak tek yer kaldı,
Tek bir şey var kalan bize
Rabbimize açığımız ellerimiz.
İşte geldik,
İşte gidiyoruz.
İşte bakın o kadar yanlıştan
Bir tek doğru olan var
Bunu unutmamalıyız ve biliyoruz.
Görüyoruz,
Hissediyoruz,
Susuyoruz.
Konuşmuyoruz.
Öylesine alıştırmışlar ki bizi,
Öylesine kör olmuş ki gözlerimiz,
Ve öylesine sağır kulaklarımız,
Susun.
Gecenin karanlığında,
Gündüzün aydınlığında,
Bu günün yarınında,
Yakınında ve uzağında
Hep susunuz.
Sustuğunuz sürece size bir şey olmayacak.
Size kimse dokunmayacak.
Korkularla yaşamaya devam,
Pisletmeye devam.
Pislenmeye devam.
Yaşamaya devam edin siz ve biz
Üç maymunu oynamaya devam.
Yarına bırakacak o kadar güzel şey varken,
Çirkinleştirmeye devam edelim,
Fakat el insaf edin artık,
Bu Dünyayı artık yeterince kirlettik,
Kirlettiler.
Gelin artık o eski günlerde ki gibi
Önce kendimizden başlayıp
Bu Dünyayı güzelleştirelim.
Sus pus olmasın kelimeleriniz,
Çıkarsız olsun,
Riyasız olsun,
Yalansız olsun.
Yine her şey eski Siyah beyaz Türk filmlerinde ki gibi,
Saf ve temiz olsun.
Sonu güzel bitsin.
Bu üstümüzde ki bütün çirkinlikler
Geride yitip gitsin.
Bu Dünyayı güzel yapacak tek kişi varsa
Öncelikle ama ilk önce sensin.
Büyük yolculuklar ilk adımla başlar,
Doğruya attığın her adımda
Kurur gözlerinde ki yaşlar.
Bu günde var olsa da,
Senin konuşmanla bitecektir
Yarında olmaz suskunluklar.
Sus dediler diye susma,
Dur dediler diye durma.
Ağaç bile bir amaç için yaşıyor,
Duvar bile bir tavanı tutuyor.
Artık zayi olmasın,
Yitik ve bitik kalmasın
Yutkunmanın anlamı yok,
Bütün güzellikler seninle başlar.
Elbet aydınlıklarda var yaşamda
Her savaşın sonunda olacaktır,
Barışlar.