Değişirken her eşyanın giysisi,
İnsanın dünyaya açılan penceresinden,
Sanki bir kabus görüyormuş gibi,
Kaçarız hep, acı veren o gerçeklerden...
Daralı ufkumuz ayırt etmekle hayatı,
Farkında olmasak da hiçbir zaman!
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yükleriz gözyaşlarına en ağır sitemleri
Şimşekler çakar sessiz bir şehirde,
Ve bir zaman olur haykırmak istesek de
Sanki gaipten “SUS”der biri...
çok güzel olmuş..tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta