Sus Şiiri - Alaaddin Emre

‘’ sana senden olur her ne olursa,
başın selamet olur dilin durursa... ‘’

demir dövücüler dört kişiydiler
biri vurup bırakıyor
sonra diğeri vuruyordu demire
dört demir dövücü
doğrusunu söylemek gerekirse
çok da iyi dövüyorlardı demiri

kan halıya döküldü
sonra kapı altlarından sokağa aktı
kimse umursamadı bu akışı
herkesin bir işi gücü vardı
kim uğraşacaktı akan kanla

sen köprüden geçerken
baktın İstanbul a
sonra baktın
caddede bir işportacıya
her riski göze almış
eve ekmek götürecek akşama
gördün gözbebeklerini çocukların
çocukların elini tutmak istedin
ufka koşmak için tuttun ellerinden

adını soyadını sordular
söyledin
sustun

ne haklı dayaklar yemiştin babandan
çocukken
andın onu
bu da demir dövmek mi dedin
çabuk unuttun