Sus Şiiri - Aslı Demirel

geçti işte gece
öyle ya da böyle
açık gözlerimdeydi
sırtlanmış özlemini getirdi

karanlığı delen ay
yüzün oldu sanki
gece de saçların gibi
her biri ayrı bir özlemin olan
yıldızlar serpili
biraz silik görünen
sana ilk özlemim
en parlağıysa yaşadığım an

bir seni ektim göğe
bin sen oldun
bereketin yerinde
keşke
bereketinle gönlüme gelseydin
özlemin yerine

uzun mu uzundu
varlığıma yapışan karanlık
dönme dolap gibi
hep aynı yönde döndü
sana saplanışım
bir kârım dönen başım

halbuki
ben
kırk suyla kırkladım sevgimi
saf bir ışıkla aydınlattım sözlerimi
her yağmurdan bir damla aldım
her günün ilk ışığını
daha göz değmemiş olanını
senin için biriktirdim
acımasızlığına gözyaşı ekecektim
sonra
ışığımla silecektim

özlem oldun
eremedim
yağmurum bana kaldı
gün ışığımı nereye sakladım
bulamadım
elimde bir ben varım
ama işe yaramazım

hiç değilse
bu gece
rüyalarıma davet etsem
gel desem

sus söyleme

bir ümit geçsin günüm
belki gelirsin
ümit işte...

(07 03 2007)