Sürûr Şiiri - Şahika Güray

sürûr isterim sürûr, ruhuma doğsun şafak
ak gönlümden içeri, gözlerime ışık yak
o gözler ki, bir zaman az yağmur yağdırmadı
yüz ömürlük acıyı, bir yıla siğdırmadı
gururun tohumları, henüz verdi filizi
sürûr bugünüm olsun, hüzünler ise mazi
umutlar büyük şimdi, sitemler bana uzak
uğramaz yüregime zerre de olsa nifak

ey gebe karanlığın, koynundaki yalnızlık
nefes alamadığım, gecelerin isyani
ne kumarlar oynadım ben zaman ile, yazık
ne hükümler giydirdim, hırpaladım bu canı

ellerde faturalar, kapımda bekleşiyor
erteleyip üstümden attığım ayrılıklar
düşündüm de dünyada kaç bin ölü yaşıyor
kime çığlık atıyor, su altından balıklar

ben ki, o denizlerin derininde olsaydım
belki bir gün bir ağda can verirdim kim bilir
hayat denen gerçeği, bir midyede bulsaydım
küçük incitanesi avuçlarımda erir

ben hiç hak etmedim mi, birgün olsun gülmeyi
ufaktan kıyametler, hep bende mi kopacak
sürûr daha doğmadan, istiyormuş ölmeyi
gönlüm vazgeç bu aşktan, sonun kötü olacak...