Sürünüyorum Şiiri - Rıza Cabbar

hani biri bana bunu yapsa şerefsiz derim ya
işte ben o şeref sınırında dolanıyorum
bilmiyorum hangisi kazanır mert mi namert mi
ama şerefsiz baya bi zorluyo sınırları
şeref yoksunu bırakmaya ramak kala başlıyorum
başlıyorum ağlamaya işte çaresizlik basıyor geceyi
sızlayan gözlerim karakolda sabahın ışıklarını seziyor
ilerisi zor mahkum ben hakim ben gardiyan ben
ben olsam astırırım ya kendimi hani
ben oluyorum ama astıramıyorum ben kendimi susturamıyorum
birkaç soğuk gece birkaç demir parmaklık alır belki acımı
bir ümit çaresizlikten çare dilenirken de ağlıyorum işte
çaresiz gözlerle....