Sürünüp Gider Şiiri - Turgut Uzdu

Bir gece yarısı seni beklemek
Sesini duymak, yüzünü görememek
Haykırmak duvarlara,
Ölmek isteyip de bir türlü
Ölememek.
İdama mahkûm dünler, ah!
Çılgınlığa taş çıkarırdı çılgınlıklarımız
Birbirine kelepçeli gözlerimiz susardı saatlerce
Hiçbir anahtar çözemezdi bizi
Duvarlarda yankılanırdı ıslak kahkahalar
Fısıltılar önünde dize gelirdi karanlıklara saklanmış kasırgalar
Gece susardı.
Sıcaklığını hissetmek vardı ya
Yanağım bir türlü uyuyamadı avuçlarında
Hayaller hep hayal kaldı, hayale kaldı
Uyudu uyanamadı.
Bir gece yarısı seni beklemek
Karanlığın en kuytu yerinde hatıralarla kucak kucağa
Dikenli teller ortasındaki gülü görmek
Uzanamamak, ah uzanıp koklayamamak
Bin ömrü yaşamıştım seninle
Bin kez ölüm demek bir kez yanağını okşayamamak
Boynu bükük bir köşede
Ölüm gibi sensiz geceleri beklemek…

İsyanlara kalkan bayraklar vardır içimde bir yerlerde
Sahipsiz davalara hükmederim
Tarafsız kalır
Ben tekleşirim, yokuşlar tekleşir
Ve bilirim yine aynı yerdedir ölüm
Ve yine sensizleşir.
Yürüyenleri seyrederim unutmak için
Tekerler döner, kornalar çalar
Seslenmeler yankılanır etrafta
Tozlu bir rüzgâr eser
Seni yüreğime basar unutmayı unuturum
Beynimde belirir belirmez
Hemen koşar
Yanına otururum.
İç çekerim nefesinden uzak,
Yağmur hücum etse bile kurşunlarıyla ne yazar
Yüreğime işler mi seni tanımayınca damlalar
Bir tek gözlerim vardır zayıf, bir tek gözlerim biçare,
Utanmaz
Gördüğü her gelin arabasının ardına
Bağlanır sen sanıp, sürünür gider
Sürünür gider.