Sürüngenlerim Şiiri - Emre Gaviyel

Hassas ve pür dikkat
bir yanardağ gibi patlıyorum.
içimdeki tüm sarı ve kırmızı renkler
püskürüyor kraterlerimden.

mevzular dönüyor banliyölerde,
işitiyorum.
içmiş sabahlayacak serseri kanlı güzel delilerin,
küçük sokağında
bir deli bir deliye anlatıyor
bir esmer kadını.

ben sıçrıyorum
değdiğim her yerden,
bir yerlere.

sımsıcağım,
bir evde bir anne elinin
koku bombardımına sebep olan
sıcak kurabiyelerinden de hemde.
üstünde dumanı,
çoluklu çocuklu
çaylar,
açık ve limonlu.

Ben akıyorum tüm engebelerimden aşağıya doğru.
tüm karıncalarımı yakıyorum.
güzel bir dağ iken
severdi sürüngenler oyuklarımı.
evvelde,
içim eriyordu,
bir yanardağdım patladım,
şimdi dışım eriyor ve eteklerime kadar
çığlık sesi, kertenkelelerin.
ağaçlar yıkılıyor içime, içime.
bir kasabaya doğru acı çekiyorum,
her kasaba,
her şehir,
her hikaye içimde kalınca,

anlıyorum ki,
esen her rüzgar soğuktur ateşe.

2020
29 Ocak / Emre Gaviyel