Sürüngen Şiiri - Sabahattin Özkan

Buz gibi soğuyup hepsinden, el çekmek
Nesi varsa tadıyla tuzuyla yaşananların
Lüzumsuz Adam donuna bürünmek,
Kovalamak keyfini, canlılığını kaçanların.

Bir yabancı gibi dolaşmak, umarsız
Yaşamayı bilmeyen, bilmediğinin yazık
Farkında bile olmayan sarhoşlar yanında
Akrabayı, babayı, arkadaşı oynamak...

Dost olmaya zorlanmak, eş gibi duran
Sitem, lânet, töre kusan.. boyuna
İlk edebinle teslim etmek kendini
Ana kraliçe gibi hükümran kadına

Ara sıra kükremek.. babacıl, zorba...
Kırıp dökmek, canlı cansız ne varsa
Yoz bir kedi gibi ürküterek, ürkerek
Hatır harâbelerinde tepinmek sonra!

Sürgünlüğe elinle ilettin kendini
Gönüllüsüydün küf kokulu karanlıkların
Sürün artık, sürüngence yaşa ve devşir
Alıcı ara, eskitip attıklarına insancıkların!