Süründürür Şiiri - Kemal Berk

Gel gülüm gülüşelim şu dünyanın haline
Esir etmiş kendine, yerlerde süründürür
Aşkı bilmez mecnunlar, tapınırken kendine
Sevgiyi bilmeyenler, insanı süründürür

Aleme şaşdım kaldım, ben insanım diyenler
Maskeleri yüzünde, kudurdukça yiyenler
Esvapları yerinde, soysuzluğu giyenler
Kur'anı hiç bilmeden, alemi süründürür

Ne yar bilir ne yaren, gör özünü bozanı
İlimsiz alimlerin, iblis ile tozanı
Arıya benzer ama, itle yoldaş olanı
Sırları satar kaçar, milleti süründürür

Her yer mektep medrese, çoluk çocuk okusun
Ilim irfan öğrensin, memleketi dokusun
Diplomalar duvarda, açken nasıl solusun
İş bulupda kaçmaz ya, gençliği süründürür

Yolda gördüm yolsuzu, açlıktan ağzı kokar
İşini hep bilenin, nefsi her yerde kokar
Dünyayı yese doymaz, hayatı her gün kokar
Sıfatı adam gibi, insanı süründürür

Kemal'eren Kemal Berk
30.6.2021