Aksettiren kaygı enkazlarında içilir en ağır yeminler.
Gerçeklik duruşmasında sınıfta kalır yüreksiz bedenler.
Korkusuzluk kafesinin emsalidir bu sürünmece,
Olmamalı diyorum şu karanlığa küsmece
En diri aşklar karanlığa çarparak ışık bulur.
Hiç düşmemiş düşler istilaya boğulur
Bırak!
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta