Sürülüyorum
düşmedi bir damla hayat yağmuru
sürülüyorum bu gün şehirden
kurudu çiçekler dallarda
meyveler sürülüyor ağaçtan
uçsuz bozkırlar önümde
fakat duramam, istemezler beni
doğduğum toprak, vatan yabancı
ayaklar terketmek ister bedeni
ne insanlar/ne dostlar/ dost değil
hicranla başlayan oyun/mutlu sonla bitecek değil
fakat direnmekteyim hâla
yaşamanın adına
uçurtmalar sahipsiz şimdi
en son kalan çocukta terketmiş çoktan sokağı
harmanlar ısısız
tarlalar öksüz
yasaklanmış girmem dünyaya
işte bu kadar bağlıyım
havaya, suya, toprağa
ah hüzün rengi!
ah sonbaharın kırmızı ve sarı
misafir renkler gibi gök kuşağında
yıllar, aylar ne çabuk geçti
duyarım anadulunun türkülerini
gesi bağlarını, yemeni
kavallarının yanık sesini
duyarım leyla ve mecnunun hikayesini
ah taşlarda pişen hayallerim
yollar dikenli
ayaklarım çıplak
bırak yansın yangınlar
bırak sararıp solsun baharlar
bırak salınsın kuru otlar uçsuz ovalarda
sürülüyorum bu gün şehirden
yapraklar sürülüyor ağaçtan
Kayıt Tarihi : 6.8.2006 15:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yusuf zaman zaman farklı arkadaşların şiirleri altında yorumlarınızı okurdum. Çok net yorumlarınız dikkatimi çekti. Ve sizi merak ettim. Sayfannıza konuk oldum.
Haklıymışsınız. Şiir gibi şiir yazıyorsunuz.
tebrikler efendim
elde değil.Yusuf Bey'i yürekten kutluyorum.
Cemal ÖZYALÇIN
TÜM YORUMLAR (6)