SÜRÜKLENİP GİDİYORUZ..?
Doğa
Hep onu sevmeni bekler
İster ki göresin
Göresin ki sevesin
Diklenmesine bilmelisin eğilirken
Eğer seversen taşir seni doğa
Gökyüzüne bak neler görürsün
Parça, parça bulutlarda
Hep sev doğayi hep yükselt
Toprağin bizi yutmasidir
Bizden yerde kalan
Bedenin erimesidir toprağa karişan
Bir sonsuz yataktır, döşektır
Beyazdir üstü örtülen
Okşar seni özüyle, sözüyle
Bir ruhtur senden geride kalan
Beni örtsün diye giysi verdin
Yedırdın, doyurdun
Böyle biliyorum her şeyi
Şimdi
Aşkin yaninda
Ben ve Doğa
İki yabanci miyiz?
Hayir
Ama
Birbirimizi duymuyoruz
Kim bilir
Doğa nerde ben nerde
İkimizde evrenin içindeyiz
O kendi düzenin de
Bense bilmediğim yoldayım
Sürüklenip gidiyoruz
O bana muhtaç
Ben ona
02 Mart 2020
Selami Sagir.
Kayıt Tarihi : 2.3.2020 13:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yoktur.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!